Κυκλοκόνιο ελιάς

Γράφει η Κατερίνα Καπώνη

Το κυκλοκόνιο της ελιάς ή κηλίδωση των φύλλων της ελιάς, αποτελεί μία ιδιαίτερα διαδεδομένη και σημαντική μυκητολογική ασθένεια της συγκεκριμένης καλλιέργειας. Η ασθένεια οφείλεται στον αδηλομύκητα Spilocaea oleagina, ο οποίος αποτελεί ατελή μορφή ασκομύκητα του γένους Venturia. Είναι γνωστό και σαν μαύρισμα των φύλλων της ελιάς. Η ασθένεια προκαλεί μεγάλη εξασθένηση των δένδρων και μείωση της παραγωγής μέχρι πλήρους ακαρπίας. Σε ορισμένες περιοχές που είναι υγρές (π.χ. Κέρκυρα) η ασθένεια προκαλεί ζημιές που φθάνουν μέχρι εκμηδένισης της παραγωγής στους ελαιώνες στους οποίους ενδημεί.

Για την πραγματοποίηση των μολύνσεων είναι απαραίτητη η βροχή ή η πολύ υψηλή υγρασία και οι σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Κατά συνέπεια οι μολύνσεις γίνονται κατά το φθινόπωρο, το χειμώνα και την άνοιξη εφόσον επικρατεί βροχερός και υγρός καιρός. Κατά την ξηρή και πολύ θερμή περίοδο του θέρους η δράση του μύκητα αναστέλλεται. Η ένταση της ασθένειας σε μια περιοχή επηρεάζεται όχι μόνο από το ύψος και τις ημέρες της βροχής, αλλά και από την πολύ υψηλή πρωινή υγρασία την άνοιξη και το καλοκαίρι, σε συνδυασμό με την ύπαρξη μολύσματος. Κάποια πειράματα που έγιναν στην Άρτα (ποικιλία Χονδρολιά Αγρινίου) και το Μεσολόγγι (ποικιλία Καλαμών) διαπιστώθηκε ότι η εντονότερη προσβολή της νέας βλάστησης στις περιοχές αυτές συγκριτικά με την περιοχή της Κέρκυρας οφείλεται στη πολύ υψηλή πρωινή σχετική υγρασία την άνοιξη και το καλοκαίρι (Μεσολόγγι) ή στο μεγαλύτερο ύψος και τις περισσότερες ημέρες βροχής τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο (Άρτα).

Η συμπτωματολογία της ασθένειας αφορά στα φύλλα, τους μίσχους τους, τους ποδίσκους ανθέων και πιο σπάνια τους νεαρούς βλαστούς και τους καρπούς. Τα πιο συχνά φαινόμενα όμως των συμπτωμάτων εκδηλώνονται στα φύλλα. Σχηματίζονται κηλίδες που έχουν γρήγορη εξέλιξη την άνοιξη και νωρίς το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια αυτής της συμπτωματολογίας τα φύλλα πέφτουν και το δένδρο απογυμνώνεται τελείως. Ο μεγαλύτερος αριθμός κηλίδων εμφανίζεται στα παλαιότερα φύλλα και στα κατώτερα μέρη του δένδρου. Στους μίσχους των φύλλων και στους ποδίσκους των ανθέων , ταξιανθιών και καρπών οι κηλίδες είναι επιμήκεις και τεφροκαστανές.

Για την καταπολέμηση της ασθένειας εκτελούνται προληπτικοί ψεκασμοί των δένδρων με κατάλληλα μυκητοκτόνα. Εκτελούνται συνήθως δύο ψεκασμοί με βορδιγάλιο πολτό 1% (ο πρώτος στις αρχές φθινοπώρου και ο δεύτερος αρχές άνοιξης), ενώ σε περιοχές όπου η σχετική υγρασία είναι πολύ υψηλή το πρωί την άνοιξη και το καλοκαίρι γίνονται τρείς ή και τέσσερις ψεκασμοί τον χρόνο (δύο την άνοιξη και δύο το φθινόπωρο), σε διάστημα μεταξύ των δύο ψεκασμών κάθε εποχής 45 ημέρες.

Για περισσότερες λεπτομέρειες αναζητήστε στο GAIApedia (www.c-gaia.gr) τους όρους: 

Ελιά

Κυκλοκόνιο ελιάς

Χρησιμοποιήθηκε η πηγή: “Ασθένειες καρποφόρων δέντρων και αμπέλου”, Παναγόπουλος Χ., καθηγητής Φυτοπαθολογίας του Γ.Π.Α.